al weer 6 weken samen in nederland

Hallo lieve vrienden en familie,

Hier weer ff een berichtje van onze kant.

Bo doet het nog steeds fantastisch. Hij lijkt helemaal zijn draai te hebben gevonden. Als hij wakker wordt is het eerste wat roept: mama. Afhankelijk van het tijdstip is de reactie: 'Bo het is nog veel te vroeg'. En dan gaat hij weer slapen. Of het antwoord is: 'ja mama is nu ook wakker'. Maar als hij echt wil opstaan dan is het: 'slapen klaar! Mama wakker worden nu'.

Hij kwebbelt de hele dag door in het Nederlands en Chinees. Hij is mij inmiddels ook Chinees aan het leren. Hij zal wel gedacht hebben: ho wacht eens ff dit moet van 2 kanten komen. Geef h'm groot gelijk.

Inmiddels is Gooitzen weer hele dagen aan het werk. Van ons drieën vond ik dat geloof ik nog het spannends. We hebben vorige week eerst proefgedraaid: g deed dan s middags zijn werkkleding aan en ging een uur of 3 'werken'. Dat ging redelijk. De eerste x was Bo er na bijna 3 uur wel klaar mee. Mij werd medegedeeld: papa halen. En meneer stapt zo op zijn loopfiets. Halverwege de straat kwam g er gelukkig aanrijden. Wat een feest het weerzien. Nog steeds is het rond 5 uur: mama, op papa wachten. En dan gaan we met zijn tweeën op het muurtje voor huis zitten wachten. Soort live tv. Alle buurtgenoten worden gegroet. En tegen de passerende auto's wordt gezegd: rij maar door- niet papa. En als g er dan aankomt dat rent Bo naar h'm toe en klautert in de auto. Het laatste stukje mag hij dan sturen. Soms weet ik niet of hij nu blij is om g weer te zien of de auto. Nee is toch echt het eerste.

De cultuurschok lijkt voor Bo niet heel groot te zijn. Hij vindt alles leuk en mooi. Een ritje op de loopfiets naar het dorp duurt al snel 2 uur. Bij elke grasmaaier, boot of motor moet worden gestopt.

Bo is wel erg bezig met het fotoboek van het weeshuis dat we hebben. Elke ochtend is het: groot boek boekje lezen en dan nemen we het boek samen helemaal door. Hij vraagt dan telkens: nu hier? Niet meer daar naar toe?
Hij lijkt echt niet terug te willen. Dat is natuurlijk helemaal super maar ook wel emotioneel omdat dit ook wel verwarring bij hem oproept en die kunnen we niet helemaal wegnemen.
We hebben aangegeven dat hij nu echt bij ons hoort en dat als hij groter is terug kan. Het lijkt of hij dat een goed idee vindt.

Echt super dat ik ouderschapsverlof heb- heerlijk om echt tijd te hebben voor elkaar.
Wel nog steeds bijzonder om nu ook mama te zijn. Ben niet meer alleen Jacomien of vrouw van g, maar ook moeder van Bo. Dan staan er 3 buurtkindjes voor de deur en is het : mama van Bo, mogen we met bo spelen. Top zin om te horen!

Ook leuk om een soort kleine spiegel van je zelf te zien. Bij sommige dingen denk ik wel: oké dat ga ik dus anders doen. Bo zijn standaard zin is inmiddels: maakt niet uit, kan gebeuren. Hij is namelijk net zo onhandig als zijn moeder. Al heb ik hem nog niet duidelijk kunnen maken dat de zin niet geldt als er met opzet ook nog ff het laatste beetje van de net omgevallen beker over de tafel wordt gegooid.

Later!
Liefs Bo, g en j